Dit gedicht van Ziya Movahed werd in 2018 in kunstenaarsdorp Watou (België) tentoongesteld. Door de rijkdom aan gedachten die erbij kunnen opborrelen, heeft het grote indruk gemaakt op Henk en Dorée de Kruijk. In verschillende stemmingen roept het gedicht bovendien andere gevoelens op. Een gedicht om meerdere malen te lezen.
De Iraanse dichter en filosoof Ziya Mohaved studeerde in Teheran en Londen. Dit gedicht is uit het Perzisch vertaald door Amir Afrassiabi, Ronald Bos en Nafiss Nia.